Toespraak gehouden door Anne Vogelsang bij de prijsuitreiking van de WWMT'2024, ter ere van het zilveren jubileum:


Na medio 1998 tijdens een bestuursvergadering van de Steenwijker Roei Vereniging ’t Diep aangegeven te hebben dat het n.m.m. op haar weg lag ook eens een tocht voor buitenstaanders c.q. leden van andere roeiverenigingen in de Weerribben te or-ganiseren, tot op dat moment trokken onze toerroeiers er maar wat graag naar ande-re wateren op uit, werd mij verzocht mijn gedachten ter zake op schrift te stellen wat ik op 25 augustus 1998 deed.

Ik deed dat, welk stuk ik opende als volgt: “de bedoeling is onze vereniging in den lande en - dit meer in het bijzonder - in Steenwijk en omstreken meer bekendheid te geven in de hoop dat dit nieuwe leden zal opleveren waarnaast e.e.a. wellicht inkom-sten voor de club met zich mee zal (kunnen) brengen alsook dat de (onderlinge) be-trokkenheid van de leden er door vergroot zal (kunnen) worden.”

Als ik eerlijk ben dan zeg ik dat e.e.a. toentertijd ingegeven werd door een zeker schuldbesef; wel steeds elders roeien maar niet zelf eens de moeite nemen iets voor anderen te organiseren en dat nog wel terwijl onze vereniging grenst aan een van de mooiste watergebieden van ons land!”.

Gedacht werd die eerste keer aan een roeitocht van een 35 à 40 kilometers, waarbij ’s-morgens na de deelnemers aan de prestatietocht het vertrek van de toerroeiers plaats zou kunnen vinden. Annex daaraan werd gedacht dat er familie, vrienden of kennissen, wellicht zonder welke roeiaspiraties dan ook, de roeiers zouden willen vergezellen en/of het gebied per fiets zouden willen leren kennen. Er werd in verband daarmee rekening gehouden met de mogelijkheid dat er onderweg waar nodig ge-wisseld zou kunnen worden en liepen de roei- en fietsroute grote stukken parallel aan elkaar. Om die reden werd die eerste keer dan ook voor de benaming ”De Weerrib-bentocht per FIETS en/of per BOOT’ gekozen en werd de VVV Steenwijk bij de orga-nisatie ervan betrokken.

Wat overigens duidelijk moet zijn is dat op dat moment, 1998, nog niet werd gespro-ken in termen van het organiseren van een marathon o.i.d.; dat fenomeen was op dat moment nog niet van de grond gekomen en/of door de KNRB omarmd. Het waren Willem Jan Merkies en Ton den Boom die ergens in die tijd de overgang van het lan-ge afstand roeien naar het marathongebeuren instaken (wat vroeg om verschillende vaardigheden zoals kaartlezen, stromend water, stuurmanskunst over smal water …. en dat ze minimaal 50 km lang moesten zijn) en zij er een landelijk klassement voor in het leven riepen .

De organisatie van de eerste ”Weerribbentocht per FIETS en/of per BOOT” werd in het begin door Marjolijn en Jan Willem Mezger en mij (dus) opgepakt in de vorm van een lange tocht welke 43 km besloeg en een toertocht die een lengte van 32 km had. We mochten die eerste keer meteen al 35 deelnemende boten inschrijven/tellen.

Alras voegden twee lange afstand roeicoryfeeën van onze vereniging t.w. Hanny en Marius van der AA zich m.h.o. op de organisatie bij de mensen van het eerste uur, en brachten zij hun her en der opgedane roeiervaring in. Het was die ervaring alsook hun kennis van het gebied en van de spelers daarin, ik denk wat dat betreft aan het feit dat hun contacten met Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer het mogelijk maakten om voortdurend nieuwe routes te plannen, dat het gebeuren alras een groot succes werd.

Voor een goed begrip vermeld ik dat in 1998 in het L.A. - roeien 11 landelijke eve-nementen georganiseerd werden en dat men in 1999 al op een 14 tal zat.
Het roeiwater rondom ’t Diep biedt vele mogelijkheden, en werd in 2000 bijvoorbeeld al een tocht georganiseerd over 50 km, vanaf dat moment meetellend voor het L.A. -klassement. Dat was meteen een succes; er waren toen, in het tweede jaar dus, al meer dan 100 deelnemers. W.J. Merkies voornoemd schreef in verband daarmee in het blad Roeien in juni 2000 ” ’t Diep vindt een gat in de markt”.

Weer een jaar later, wij schrijven 2001, werd de Nationale Weerribben Roeitocht met een slag door Friesland uitgelengd tot 65 km door ’t Diep georganiseerd. In het voor-jaar van dat jaar schreven zich al 45 ploegen voor de tocht in met een deelnemers-aantal van over de 200, een verdubbeling dus van het aantal deelnemers in één jaar tijd, welk aantal voor de organisatie op dat moment overigens het maximum was; er waren drie verenigingen die ook nog hadden meegewild doch in verband daarmee teleurgesteld moesten worden. Wel maakte de MKZ dat jaar dat het openingsnummer in het lange-afstandseizoen voor één keer van april naar september verplaatst moest worden en werd.
We klommen, dat mag onder ogen gezien worden, in twee jaar tijd op tot het op twee na grootste evenement van Nederland wanneer we de 11 Elfstedentocht even buiten beschouwing laten.

Na ongeveer 6 jaren sloop er een wedstrijdelement (met de nodige van de toertocht afwijkende regels) in en had het L.A. roeien op landelijk niveau inmiddels die vorm en omvang gekregen, en was het als fenomeen door de KNRB omarmd, dat de aan-duiding marathon standaard werd.

De 10e keer dat de tocht georganiseerd werd werd er door groei van deelnemers ge-kozen voor spreiding van de happening over 2 dagen, werd er voor gekozen het wedstrijdgebeuren, de marathon, op zaterdag plaats te doen vinden en de toertocht op zondag. Bijzonder is, en dat is door de Coronaperiode gekanteld, dat er bijv. die 10e keer een tachtigtal ploegen meededen aan de marathon (op zaterdag) en 35 stuks aan de toertocht (op zondag).

Ik sla een x-tal jaren over en beland in of omstreeks 2018. We zitten dan al enkele jaren op zo’n 500 deelnemers en hebben we inmiddels deelnemers uit Duitsland, Groot Brittannië en België mogen verwelkomen.

En wanneer we het dan over 2024 hebben: er hebben zich - hangende de voorberei-ding – voor de jubileumtocht 107 ploegen opgegeven, wat meer dan 450 roeiers im-pliceert, waarvan er 27 aan de wedstrijd deelnemen en 21 het als prestatietocht op-vatten, die roeien op zaterdag, waar op zondag een 59-tal toerboten, een verschui-ving dus, de route zullen afleggen.

Als kleine vereniging vraagt de organisatie, dat moet heel duidelijk zijn, om de inzet van de hele vereniging. Veel vindingrijkheid is bijvoorbeeld nodig om botenwagens en boten in goede orde aan en af te voeren. Het feit dat de marathon en de toertocht op twee dagen gevaren werd had - om dat te expliciteren - als voordeel dat één boot zowel zaterdags als zondags gebruikt kon worden en dus maar één keer over de smalle toegangsweg aan- en afgevoerd hoefde te worden. Zo’n 500 deelnemers im-pliceert een kleine 125 auto’s die ergens geparkeerd moeten worden en dan hebben we het nog niets eens over de transportmiddelen van de in en rond het gebouw be-trokken leden. We hebben een periode gehad dat de politie e.e.a. met lede ogen be-gon aan te zien. Het zijn slechts enkele voorbeelden van het grote aantal dat in de loop van de jaren het hoofd geboden moest worden. Een voorbeeld ter zake, en dan ga ik het niet over het aantal dixies o.i.d. hebben, wil ik nog geven. In de eerste ja-ren hebben we voor de poster een schilderij van Thomas Eakins ‘John Biglin in a sin-gle scull’ als ‘achtergrond’ gebruikt, mocht dat zonder dat de vereniging tegen pro-blemen met het intellectueel eigendom aanliep?

Ik heb de prijzen uit te reiken. We vieren in casu ons 25 jarig jubileum. Het punt is echter dat we daar wel 26 jaar over gedaan hebben want één keer moest de tocht spijtig genoeg i.v.m. de Corona epidemie afgelast worden.


(Prijsuitreiking)