Hebben jullie al eens in Gouda geroeid? Dat mooie oude stadje met z'n grachten en sluisjes? Toen ik hoorde dat de midwekers van Gouda bij ons wilden komen roeien en ons uitnodigden voor een tegenbezoek, zag ik dat helemaal zitten. Daar had ik best wel een paar uur autorijden voor over. 25 augustus was het zover. Met z'n achten gingen we. Harde wind en kans op felle regenbuien....... Ondertussen was ik er achter dat de Roei-en-Zeil-Vereniging Gouda in Reeuwijk resideert. En dat we op de Reeuwijkse Plassen gingen roeien. Tsja...... Maar we hoefden er pas om elf uur te zijn, zodat we de ochtendspits misliepen. Dat maakte weer wat goed.
Hun clubhuis ligt aan een trekvaart waar heel wat turf over versleept is. En aan de andere kant ligt een groot meer, Slijkwijk, een van de Reeuwijkse plassen. We klommen de trap op, kwamen in een royale kantine en hapten naar adem: Over de hele breedte één grote glazen wand, daar achter het dakterras en dan die prachtige waterplas met een fantastische lucht daarboven. Ik zag niets anders meer. Niet die mooie oude houten schouw, die gezellige zitjes met ronde houten stoelen als in een bruin café, de lichte kleuren en strakke moderne lijnen. Ik zag alleen licht, lucht en water. Wou alleen nog maar voor die glazen wand staan en naar buiten staren. Maar ja, ik werd tot de orde geroepen met koffie, stroopwafel en een interessant verhaal over de waterhuishouding in dit gebied (drie centimeter bodeminklinking per jaar, zoetwaterberging om verzilting tegen te gaan, overstromingen in oud-Gouda na een flinke regenbui).
En toen gingen we roeien. Ik mocht in de D-4. Dat is een extra brede C-4. Heel stabiel en veel sneller dan een wherry. We roeiden van de ene plas naar de andere via heel lage, smalle bruggetjes. Langs vele eilandjes -vroegere legakkers voor de turfwinning- die nu in particulier bezit zijn en waarop vaak een mooi huis staat met grote bomen. Spectaculair zijn de veenbulten die zich soms boven, vaak alleen onder water verplaatsen, waardoor je goed moet opletten om niet vast te komen zitten. We werden door de wind voort geblazen, heel relaxed en kregen al dobberend nog veel te horen over bijzondere huizen, het gyneacologenbruggetje, de kalverstraat (die we beslist niet zo mochten noemen en waar buiten ons nu niemand voer). Na de picknick op een schiereilandje kregen we de volle wind tegen. Heerlijk beuken en even lekker moe worden!
En toen was het al weer afgelopen. De boten gingen de immense loods in. (Deze club heeft ruim 1100 leden en heeft z'n honderdjarig bestaan al gevierd). Wij dronken nog wat, vertelden elkaar dat we enorm boften dat we géén stortbui over ons heen hadden gekregen en vertrokken weer naar Steenwijk. We hebben deze dag vier uur in de auto gezeten om slechts twaalf km. te roeien. En het was het volop waard!
Anita